Als het kriebelt moet je …

… juist ja … krabben, heel veel krabben!

Communiceren met dieren is altijd ook een stukje loslaten. Zo zag ik vandaag tijdens mijn fietstocht een prachtig zwart paard. Je kent het wel, op ‘den boerenbuiten’. Terwijl ik langs het paard fietste, keek het mij aan met een ongeïnteresseerde blik. Het type blik dat wil zeggen ‘wat moet je?’. Ik besteedde er verder geen aandacht meer aan en genoot van het fietsen door de prachtige velden. Toen ik op de terugweg datzelfde paard in de verte zag staan, begon ik er al tegen te praten. Ik ben namelijk helemaal gek op paarden.

Ik kan zo genieten van het fysieke contact, de geur, de warmte en het rustgevende gevoel.

Voor mij werkt fysiek contact met een paard helend.

Dus … ik wou het paard dolgraag eens aaien. Ik keek vanuit de verte naar het paard. Het hief zijn hoofd op en gaf me een opnieuw een blik, maar leek deze keer niet meer zo ongeïnteresseerd. Het was eerder een blik van verbazing. Het paard was het helemaal niet gewoon dat mensen op deze manier met haar communiceerden. Het paard voelde reeds aan dat ik wat zou gaan vragen en spitste alvast de oren. Ik vroeg al fietsend heel beleefd aan het paard of het eens tot aan de draad van de omheining wou komen, vlak tot bij mij.

Ik voegde er onmiddellijk aan toe dat het paard zelf de keuze had. Het hoefde niet persé, maar ik zou het wel leuk vinden. Ik heb al vaak gemerkt dat als je dieren écht duidelijk maakt dat het ‘hun’ keuze is, dat diegene die aanvankelijk geen interesse hebben opeens wèl met jou willen praten. Gewoon omdat ze die optie krijgen en zelf kunnen kiezen. Aangekomen bij de weide parkeerde ik mijn fiets en liet het gewoon los of het paard al dan niet naar mij zou toekomen. Het paard stond namelijk helemaal aan de andere kant van de weide, en het bleef diens beslissing om al dan niet naar me toe te komen.

Ik ging zitten in het gras en genoot eventjes van de prachtige dag. Ik liet opnieuw alle twijfels los en vertrouwde in het universum. Loslaten is namelijk wel nodig. Als je het té hard wil, dan lukt het vaak niet om contact te leggen met een dier. Al heel snel stond het paard vlakbij mij. Het bleek een prachtige merrie te zijn. En er groeide nieuw leven in haar buik. Ik voelde meteen aan dat ze weinig goede ervaringen had met mensen en nogal schuchter was. Ik begon haar zachtjes te aaien en voelde haar warme persoonlijkheid, haar goede inborst.

Het was het type paard dat graag meewerkt, iets voor jou wil doen, maar ook graag met zachtheid en respect behandeld wordt. Ze vertelde me dat de meeste ervaringen met mensen stresserend waren geweest en ze schrik had gekregen.

Vaak hadden mensen geen goede bedoelingen.

In de omgang met haar namen ze niet de moeite om haar geleidelijk aan te laten wennen.  Er werd met haar geen rekening gehouden. Ze voelde zich eerder een object dan een dier.  Het was voor haar een verademing om een mens te ontmoeten die het voor één keer aan haar overliet wat er gebeurde. Ik vroeg haar of ze misschien ergens een plekje had dat nodig gekrabd moest worden en of ze mij dat plekje wou tonen. Ze verzette haar gewicht en haar imposante schouder kwam dichterbij.

Ik kon er net niet aan dus zei ik haar: “Als je wil dat ik jou daar krab, dan zal je een stapje dichter moeten komen. Verzet jouw been één stap in mijn richting.” En dat deed ze ook. Ik begon haar schouder te krabben en toen liet ze haar schouder wat zakken. Het was duidelijk, ik moest hoger krabben. Meerdere malen toonde ze mij die plekjes waar ze jeuk had. Na een tijdje van elkaar genoten te hebben vertelde ik haar hoe prachtig ik haar vond en hoe dankbaar ik was. Ik nam toen afscheid en fietste verder.

Ik voelde me vervuld van intens geluk en dankbaarheid.

Dankbaar omdat ze mij even wou ‘binnen’ laten en dankbaar dat ik haar een ‘kleine’ dienst heb kunnen bewijzen.

Zo zie je maar, dieren staan meestal wel voor ons open, zolang we zelf gegrond en rustig zijn. Als we loslaten en geen druk zetten zijn dieren tot heel veel bereid.

Je verbinden met dieren is de max!

Liefs,

PS: ik heb er altijd al van gehouden om mensen en dieren te helpen, dus graag zou ik ook jou willen ondersteunen. Ik wil jou tonen dat door je open te stellen en ‘out of the box’ te denken, je zoveel meer kan bereiken in je leven dan je zelf denkt te kunnen verwezenlijken. Je bent niet alleen!