Het circus is weer in de stad …

Met een trieste blik bekijk ik de kleurrijke affiches met lachende clowns. Ik krijg altijd zo’n wrang gevoel vanbinnen als ik die affiches langs de weg zie hangen. Ik voel vaak reeds de energie van de dieren die optreden in het circus en die is niet bepaald positief. Daarom sluit ik me ook meestal af als ik circusdieren tegenkom. Want weet je, communiceren met dieren het is niet alleen ‘horen’ wat een dier je te vertellen heeft, het is ook ‘voelen’ wat het dier voelt. En dat kan best wel zwaar zijn, het verdriet, de angst of andere gevoelens kunnen je soms even van je stuk brengen.

Toeval of niet (nee, tuurlijk niet), het circus heeft dit jaar zijn tenten en campers opgesteld langs de wandelroute die ik elke ochtend met mijn hond Koda neem. Zo ook deze ochtend. Op het einde van onze wandeling langs het pad zag ik de rood/gele campers en vrachtwagens van het circus in de verte staan. De dieren (paarden, pony’s, dromedaris, geiten, …) stonden vastgebonden met een ijzeren ketting aan een piket in de grond geklopt.

Geen mogelijkheid tot vrij rondrennen, enkel een perimeter van 3 meter. Ze kunnen enkel maar rondjes lopen in het oneindige dacht ik nog. Contact met elkaar was niet mogelijk. Ze stonden net te ver van elkaar af.

Als het geen optie meer is, maar een ‘must’ wordt.

Weet je, het gaat altijd fout als mensen dieren gaan gebruiken om zelf te kunnen overleven, voor hun eigen financieel voordeel. Als het geen optie meer is, maar een ‘must’ wordt. En dat is niet alleen zo in circussen. Ik zie het ook in bv. maneges, bij grote fokkers van dieren, enz … Het is onontkomelijk. Die dieren boeten altijd in aan levenskwaliteit. De druk is zodanig groot, dat ze een heel gestresseerd leven leiden. Het is maar goed dat wilde dieren niet meer mogen optreden in het circus.

Deze moeten kunnen vrij zijn en in het wild leven.

Spijtig genoeg ontkomen de meer gedomesticeerde dieren hier niet aan. Zo ook de dieren van dit circus. Ondanks het feit dat ik reeds van plan was om mezelf af te sluiten voor de circusdieren, besloot ik die ochtend opeens om het over een andere boeg te gooien, en me wél open te stellen voor die dieren. Soms krijg ik namelijk ingevingen, zo’n ‘spur of the moment’ zoals ik het weleens noem. Als ik dat gevoel volg, dan voel ik me achteraf altijd gezegend en gelukkig.

Ik ben hier namelijk op aarde met als doel om te helpen, en dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor dieren. En wat een verbazing (of net niet), ik voelde dat de dieren zich bijna allemaal hadden afgesloten van menselijk contact. Net als een briefje aan je deur waarop staat ‘niet thuis’.

Ik voelde een hele grote gelatenheid,

een gevoel van leegte en berusting in hun lot, en ook heel veel verdriet. Ze hadden het opgegeven, noodgedwongen beslist om mee te gaan in wat de mens van hen wou. Ze hadden een doodse blik in hun ogen, alsof hun levenskracht was verdwenen. Het is niet altijd zo geweest in het circus. Maar de tijd dat de dieren in het circus een diepgaande band hadden met hun mens is voorbij. Er werden mij beelden getoond van trainers met hun dieren en ik voelde écht hoe intens hun band wel was.

Ondanks het feit dat deze dieren diep vanbinnen bleven verlangen naar vrijheid en een leven met soortgenoten, en dat er van hen werd verwacht dat ze presteerden, was er wel steeds een zeer diepgeworteld, wederzijds respect naar elkaar toe. De dieren waren de beste vriend van hun trainers en omgekeerd. Want enkel op die manier kan je van een dier verkrijgen dat het letterlijk voor jou door het vuur gaat. Als je werkt met dwang en angst, dan is een dier nooit 100% betrouwbaar.

En ik ‘snap’ het wel allemaal, het is gewoon heel erg lastig om te zien én te voelen hoe ongelukkig dieren kunnen zijn. Vooral als het om dieren gaat die zeer intuïtief en intelligent zijn, zoals geiten bijvoorbeeld.

Wist je dat geiten één van de eerste dieren waren die we hebben gedomesticeerd en reeds duizenden jaren lang van vitaal belang waren voor het voortbestaan van de mens? Toen ik contact wou maken voelde ik veel weerstand op mijn vraag om te connecteren. De dieren hadden geen zin om zich voor mij open te stellen. Ze waren teveel teleurgesteld. Eén geit stond zelfs op zijn achterpoten toen ik contact wou leggen, met zijn lange gedraaide hoorns in aanvalshouding. Nu, ik ben niet snel onder de indruk, maar besloot wel om zijn wens te respecteren. Het blijft uiteindelijk steeds hun keuze.

Een andere geit, helemaal wit van kleur stond wel open tot contact leggen. Het was nog een beetje twijfelachtig, maar hij besloot om me binnen te laten. Zoals je wel of niet weet staat het kleur wit voor zachtheid, puurheid, zuivere energie en verlichting. Misschien was het wel daarom dat deze geit wèl bereid was om met mij in connectie te gaan. Ik ging naar hem toe en hij zette een stap achteruit. Even twijfelde hij om aan te vallen. Ik sloot mijn ogen en ging op mijn hurk zitten om minder bedreigend over te komen. Ik nam diep adem en de geit werd rustig.

Aarzelend deed hij een stapje dichterbij.

Hij kwam heel voorzichtig een kijkje nemen. Ik voelde onmiddellijk dat hij ofwel slechts in een vage herinnering heel lang geleden, of zelfs nog nooit, een liefdevolle aanraking had gekend. Elke aanraking was er steeds één geweest met een voorwaarde. Als beloning omdat hij iets goeds had gedaan, ofwel om hem te dwingen iets te doen. Een aanraking van ‘niet moeten’. Gewoon, liefdevol, nee, dat kende hij niet. Hij was verbaasd. En het gevoel van de andere dieren sloot daar onmiddellijk bij aan. Het werd een gevoel dat gonsde in en rondom mij, zoals het zoemen van een dikke hommel vlakbij of het geroezemoes in een zaal vol mensen.

Ik voelde zijn irritatie

op de plaatsen waar zijn vacht plaats gemaakt voor kale plekken door het schuren van zijn halster dat stevig aanspande, ook op mijn huid. Een zeurderig en onaangenaam gevoel. Het maakte me triest. En even moest ik een traan laten. Ik besloot dan maar op dat moment om het enige te doen wat ik kon doen. Namelijk dit dier heel veel helende liefde sturen, dat was dan toch ‘iets’ wat ik kon doen. Het was niet veel, maar ik weet dat één liefdevolle aanraking en het zenden van liefdevolle energie heel veel doet met een dier.

En niet enkel met dieren, ook bij mensen trouwens. 

Denk maar aan het gevoel dat je krijgt bij het ontvangen van een welgemeende, liefdevolle knuffel. Dat is genieten! De geit voelde mijn liefdevolle energie binnenstromen en zijn ogen werden heel zacht. Hij keek mij aan en ik keek hem aan. We verstonden elkaar. Daar in dat moment waren we verbonden. Mens en dier, 2 zielen die even met elkaar versmolten. En dat is een gevoel waar ik heel erg gelukkig van word. Ik voel me dan helemaal in de wolken en vervuld met diep geluk.

Opeens besefte ik hoeveel geluk mijn eigen dieren hebben,

dat ik me wèl kan en durf openstellen naar hen toe en dat ze ook iets te zeggen hebben. Dat ze vrijheid kennen, gerespecteerd worden en zichzelf kunnen en mogen zijn. Dat ze een stem hebben en weten dat er naar hen wordt geluisterd. Vroeger zou dit mij nooit zou gelukt zijn zonder intense training. Zomaar mijn hond eventjes aan een paal vastbinden terwijl deze rustig bleef wachten terwijl ik enkele meters verder met een ander dier ging praten.

Of gewoon, andere dieren op een rustige manier voorbij wandelen. Dat was vroeger een ramp. Ik schoot spontaan in een lach. Maar sinds ikzelf gegronder ben en terug meer en meer mezelf word en nu ook met mijn hond in verbinding ga, verloopt dit nu altijd in alle rust. Ik besloot te nemen van de geit. Ik bedankte hem en liep terug naar Koda.

Ze zat geduldig te wachten aan de paal waar ik haar had achtergelaten tot ik klaar was. En terwijl ik terug naar haar toe stapte, werd ik opeens overspoeld door die hele sterke, liefdevolle energie voor haar en ik voelde dat het geheel wederzijds was. Weet je, ze houdt echt van mij, en ik van haar! We hebben een moment innig geknuffeld vooraleer we terug naar huis wandelden. En het besef kwam des te dieper binnen.

Wat ben ik toch gezegend met mijn dieren!

Dus koester je dieren. Wees steeds oprecht en ga op een liefdevolle manier met hen om. Want hun liefde voor jou is altijd onvoorwaardelijk!

Liefs,

PS: ik heb er altijd al van gehouden om mensen en dieren te helpen, dus graag zou ik ook jou willen ondersteunen. Ik wil jou tonen dat door je open te stellen en ‘out of the box’ te denken, je zoveel meer kan bereiken in je leven dan je zelf denkt te kunnen verwezenlijken. Je bent niet alleen!